Huwelijksaanzoeken zijn altijd zo ontroerend

Huwelijksaanzoeken bizar en doodgewoon, beide zijn zo ontroerend en hebben de boodschap van liefde in zich.
In mijn werk als koetsier op de trouwkoets heb ik zeer diverse aanzoeken mogen meemaken. In de arreslede getooid met bellen, een aanzoek, gevolgd door een trouwdag in Oostenrijk alwaar ze elkaar hadden leren kennen.
Een aanzoek tijdens een picknick in de stijl van Julia en Romeo. Of zomaar op een avond voorrijden met de koets een gezellig diner voor twee, en hupsakee jahoor, ze zegt ja!!!!
In tv programma's zie je deze stories ook maar in het echt voel je de spanning door je hele lijf.
Maar het meest ontroerende aanzoek is voor mij de man die vanuit Israel alles regelde hier om zn bruid gelijk mee terug te nemen naar zijn land. Met medeweten van enkele familieleden hier en daar. De a.s. bruid en bruidegom hadden beide gewerkt in de kibboets en hielden heel veel van elkaar. De bruid moest echter voor werkzaamheden terug naar Nederland, deze afstand creerden een diep verlangen naar elkaar.
De ambtenarij waar de bruidegom doorheen moest zal ik hier niet bespreken, alleen het eind is belangrijk.
Ze vertrokken samen naar Israel en leefden nog lang en gelukkig en houden nog steeds veel van elkaar.
Nee heren, de dames zeggen niet altijd JA, ook dat is de realiteit. Dat is natuurlijk ontzettend verdrietig en spijtig. Maar denk maar zo, het lukt vast de volgende keer.